Ik hou van de natuur en haar geluiden, en evengoed van de stad met haar cultuur, muziek en mensen.
Van zonsop- en ondergangen, wolken en de maan in al haar standen.
Van een mooi optreden, dansen en me laten meevoeren op fijne energie.
Van diepe gesprekken én samen lachen.
Van lichtheid en diepgang, tegelijk.

Ik heb oog voor de kleine dingen: een klavertje vier in het gras, een hartje onderweg, een detail in iemands blik of stem.
Ik ben een verwonderaar, een zinzoeker en een levensgenieter.
Soms stil genietend op de achtergrond, soms wat meer op de voorgrond.

Mensen raken me, telkens weer.
Ze zeggen vaak dat ze rust vinden bij mij en dat ze zich gezien voelen.
Misschien omdat ik luister — naar wat ze zeggen, en ook naar wat ze niet zeggen maar wat ik wel voel.
Niet om iets op te lossen, gewoon om er te zijn.

Wat ik doe is eigenlijk gewoon wie ik ben:
ruimte maken.
Voor verhalen, voor verbinding, voor stilte, voor samen zijn.
Door te luisteren, of door mensen bij elkaar te brengen.

Bij mij hoef je niets te bewijzen of uit te leggen.
Je mag gewoon komen zoals je bent.
Dan kan ik dat ook doen.

Het mag écht rustiger.
Er hoeft niet nóg meer.