De Village
Ik droom van een plek waar mensen kunnen thuiskomen.
Niet groot of groots, maar echt en dichtbij.
Een village die groeit in momenten van nabijheid en verbinding,
met de mensen die ik ken, en de mensen die hen dierbaar zijn.
Ik dacht eerst dat die village een vaste plek moest zijn,
maar eigenlijk leeft ze in de ontmoeting zelf.
Rond een tafel, bij een vuur, tijdens een wandeling.
In samen genieten, creëren, vieren.
En evengoed in tranen, stiltes en verhalen die gehoord willen worden.
Alles mag er zijn.
Een village bouw je niet alleen.
Ze ontstaat telkens opnieuw wanneer mensen samenkomen.
In een tuin, in een netwerk, of gewoon in het gevoel:
hier hoor ik thuis.
Die village is mijn droom.
Geen droom voor later, maar een werkelijkheid die nu al leeft,
in kleine momenten van samen-zijn.
Ik wil haar verder laten groeien,
op het ritme dat klopt.
Mensen samenbrengen
Bij mij gebeurt dat vaak vanzelf.
Iemand vertelt een idee, een verlangen of een zoektocht,
en meteen denk ik aan iemand die daar ook iets mee heeft
of er iets in kan betekenen.
Voor je het weet, liggen er namen en adressen op tafel.
Mensen noemen me weleens een wandelend netwerk.
Voor mij voelt het gewoon natuurlijk: luisteren, linken leggen, verbinden.
Zo groeit de Village ook:
niet door plannen of structuren,
maar doordat verhalen en mensen elkaar vinden.
We don't build a community. We remember we are one.